memoirs of a geisha..

ang bagong superstar sa pamilya.

hehe. mukhang haponesa. :-)

kakyutan ni beybi gerl

hehe. i enjoy visiting this blog. pers op ol, akin kase to. and seken op ol, ang kyut pagmasdan ni beybi gerl. :-)

wow. to God be the glory.

wow. whattadei. :-)

katuwa ang araw na ititch. first, it's sunday. la lang. thank you Lord for everything. thank you talaga. as in thank you. thank you ulet. i love you Lord.

next, nakita ko na ang bagong member ng aming pamilya. si baby eiger. cute. balbon. maganda. parang ako. haha. sana kulot rin. nyaks! joke lang. baka magalit utol ko. hehe. :-) she's truly a blessing to our family. thank you Lord.



hindi na ako ang only girl ni dad. may bago na siyang baby girl.. ang kanyang apo.. :-(


haha. ichokei. im happy to be a tita. hurei!

yak. baka tito?!

hehe.

next thing to thank for is my friends!!! yey. diche, gingin, malou, eni. wow. namiss ko kayo. thank you for visiting kanina. i miss mam barbs rin. hehe. wow. nakakatuwa, namis ko kayong kausapin. i really had a great afternoon with you guys. thanks dahil hindi pa rin kayo nakalimot. hurei!! thank you Lord for these great people.

next, thank you Lord kase nakapag-meeting na kame para sa Youth ng church. we're just so excited to work for You. we continue to pray that You would always be delighted in us.

and sige, let's thank the Lord na rin dahil nanalo si pacman today. hehe. hindi lang siya nanalo sa singing contest. :-)

LORD, i give you everything.

to GOD be the GLORY.

huwew. tambay ako.

nyaks. i've been unemployed for exactly 50 days now. for the past days, andito lang ako sa bahay. feeling ko tuloy isa na ko sa mga cast sa loob ng bahay ni kuya, kulang na lang mga cameras. hindi rin kase ako gaanong nakakalabas. kahit bumili ng suka o chichirya sa labas, hindi ko ginagawa. nyaks. kaya tuloy kapag nakaalis-alis ako once in a while, tumutulo laway ko.

but on the other hand, i had the chance to take time and pay attention to these things na i tend to take for granted before. lalo pa't "busy" ako nun.

1. naaalagaan ko ang dad ko. -cool to. nung bata ako, ayaw na ayaw ko talaga ang maging "nurse" paglaki ko. but now, im turning to be one. haha. blood pressure dito, pulse rate doon, medicines, etc... :-)

2. nalilinis ko kwarto ko. --haha. my everdearest. kwarto para sakin. bodega para sa iba.

3. nakakapag-exercise ako. --nyaks. pangarap ko tlaga ang pumayat pa. dati, isang panaginip lang ang mkapag-ehersisyo sa umaga o kaya sa gabi. hanggang ngayon, hindi pa rin ako nakakatulog para mapanaginipan ito. puro idlip palang.

4. nakakapag-friendster ako. --isama mo na rin ang blog. huwaw. computer all day. except na lang pag kelangan ng mag-duty kay papa.

5. nakakasama ko ang cast ng noontime show. --everyday to. nyikes. kabisado ko na ang mga segmets nila. sa eat bulaga, MWF "kayang-kaya mo to", TTH naman, "todo knock-out" plus mr. pogi, bulagaan, pinoy henyo at laban o bawi na may bago ng format. minsan manood rin kayo ng wowowee.

6. nangungutya ako ng tibi komersyals. --well, i commend those commercials na "well thought"... yung iba parang napadaan lang and hindi patok. mas enjoy pang manood ng mga pang-uutong ito minsan, kaysa sa tunay na palabas.

7. movie marathon to the max-- ngayon ko lang na-appreciate ang mga movies sa hbo, cinemax, starmovies, at isama mo na rin ang cinema one. kahit korni pinapatos ko na rin.

8. nakakapag-save ako ng conditioner, gel, at hair cream. --kung paano ko to nagagawa, hindi ko na sasabihin. basta. secret ko to.

9. nalalaman ko kung ano ang gusto ko sa pyutyur partner. --nyaks. this may sound kerni pero totoo. huwaw. naeeksayt tuloy ako sa ibibigay ni Lord sa akin pagdating ng panahon. im very much willing to wait for him. masaya to pag nagkataon. im enjoying singlehood ngayon and i dont know how happy im gonna be when that time comes.

10. nakakapagmuni-muni ako at tumutulala. --dahil marami-rami akong free time, marami-rami rin akong mga naiisip. kung ano ano. at masaya to.

nyikes. cant wait for my 100th day of unemployment. wala pa kong balak magtrabaho ulet dahil gusto ko pang madagdagan ang listahan ko ng mga pwedeng mgawa ng isang tambay sa bahay.

ang tatak

muli akong napadpad sa eskwelahan ko simula elementary hanggang highschool. feeling ko instant celebrity kase ako lang ang hindi naka-uniform. ganun talaga. malakas makahatak ng pansin.

ganun pa rin naman halos ang itsura, pero marami-rami na rin ang nagbago. wow. habang naglalamyerda ako sa loob, feel na feel ko yung mga oras na naka-uniporme pa ako, kasama ng mga kaklase ko, nag-aaral sa ilalim ng puno, tumatambay, naglalaro, kwentuhan.. pati yung feeling ng "natatakot" sa mga guro.

nagutom ako habang naglalakad-lakad kaya naisipan kong magpunta sa canteen. dalawa yung canteen sa skul namen. isang pang-hayskul, isang pang-gradeskul. naaalala ko, BAWAL DAW ANG MGA HAYSKUL SA CANTEEN NG MGA GRADESKUL, AT BAWAL RIN ANG GRADESKUL SA CANTEEN NG HAYSKUL.. kalokohan.

ang dami nga namang mga BATAS na nananakot sa atin nung bata tayo. pag naaalala ko yun ngayon, hay nako. natatawa na lang ako. katulad na lamang nung "canteen rule". kalokohan yun. pano kung crowded na sa hayskul canteen o kaya wala dun yung tipo mong kainin, titiisin mo na lang bang huwag kumain, huwag lamang umapak sa teritoryo ng canteen ng gradeskul? hay nako.

oo nga naman no.. naisip ko, nung nasasakop tayo ng isang institusyon, kabadong-kabado tayo. ewan ko lang sayo, pero nung bata ako, takot ako sa mga guro ko. parang ayaw kong magagalit sila sa akin, lalo na yung pag-iinitan ba.. siguro kase gusto kong magkaroon ng magagandang grades, pero di ako sipsip.

madaya lang. tayong mga estudyante, nakikilala pa naten yung mga guro naten kahit tumanda na tayo. may tatak sila sa utak naten. pero sila kaya, maalala pa nila tayo? siguro. kung may tatak ka rin sa utak nila. may dalawang klaseng tatak. isang maganda at isang masagwa.

yung magandang tatak siguro eh yung tipong umaangat ka sa klase, magaling ka sa subject, sipsip ka sa guro, binibilhan mo siya ng meryenda at nireregaluhan tuwing teachers' day at pasko. yung isang tipo naman ay yung mapang-insultong estudyante, mahilig manloko ng guro, hindi pumapasok at masamang damo ng klase.

wala yata akong naiwang tatak sa mga guro ko. yung iba nakikilala pako. yung iba hindi. ewan ko na lang kung pilit na nila akong kinalimutan o ano man. pero naaalala ko, may naiwan kakong tatak sa isang guro ko nung 4th year. hindi lang siya ordinaryong guro. assistant principal rin namin siya.

pinagalitan niya ko sa isang nakakatawang dahilan isang beses sa klase. after ng subject niya, nagpunta ako sa cr kasama ng dalawa pang kaklase. nag-usap kame tungkol sa nangyari. takang-taka kase ako kung masama ba yung nagawa ko. wow. pagbalik ko sa klasrum, may sinabi sa akin yung class president namin...

"alps, tawag ka ni mrs. _____ sa office niya"...

nyikes! bakit kaya?!

pagpasok sa office mabait pa ko...

"hi miss. bakit po?" (naka-smile ng may kaba)

"... i heard you sa cr kanina... blah blah.. gusto mo ipagsabi ko rin ito sa iba mo pang teachers?! blah... blah...."

kinabukasan, alam na ng ibang guro ang nangyari. wow.

kung may naiwan akong tatak sa kanya noon, bakit hindi niya ko pinansin nung napadpad akong muli sa skul na yun nung isang araw lang? siguro di na niya ko nakilala. baka nag-iba na yung mukha ko. niyahaha.

buti pa si manong sa canteen ng gradeskul. yung nagluluto ng hotdog. nakilala niya pa ko. astig siya. i spent my lunch time sa pwesto niya, kwentuhan galore. saludo ako sa mga katulad niya. nakikilala niya pa rin yung mga estudyanteng nag-aral doon. natuwa naman ako dahil may naiwan pala akong tatak sa kanya.

wow. kahit siya, may naiwang tatak sa akin. pag-uwi ko, may talsik ng mantika ng hotdog yung damit ko. tenkyu po kuya manong.

mare's night

nakalimutan ko palang magkwento aobut sa mare's night nung december 29 pa. pambihira, nung isang taon pa pala yun. i wonder kung may nagbabasa ba nitong blog ko. wateber. darating rin ang panahong may magccomment dito. salamat sa iyo, kung sino ka man.

hayun. pers taym namin ni bechay magluto sa totoong buhay. oo, hindi talaga ako marunong sa kusina. ang alam ko lang ay magsaing at magprito ng itlog na kawawa.

menu for the night namin: spaghetti cherva, hotdog, at cheese sticks. huwaw. mahirap lahat lutuin yan in fairness.

astig si bechay. marunong na siyang magluto kahit papano. lalo pa't kung ikukumpara sa akin. yey. pwede na siyang gumawa ng pamilya. :-)

ako hindi pa. sa ngayon. haha. kaya ang hanap kong asawa ay dapat magaling sa kusina. elaborate ko nalang next time. gagawa ako ng entry para jan. huwaw.


masaya ang gabing ito. isang surpresa para kila chuchay at patchay. si bechay ang responsible kay chuch. ako naman kay patch. hindi niya alam na isang surpresa ito. at salamat sa kapitbahay naming nagsiwalat ng lahat. salamat at nasira ang surpresa.

pero naging maayos parin ang lahat. nagkaron kami ng konting games, gift-giving, at kung anu-ano pang supresa. huwaw.

salamat sa inyong tatlo mga mare. 9 months na tayo. huwaw. manganganak na.

it's about time

it's about time. ketagal ko na ring hindi pa ulet nakapagsulat. andami ko sanang naiisip, pero nakakatamad magtype. susulatin ko na lang muna sa papel. abangan niyo na lang yung libro ko.

nung isang araw napanood ko yung kapitbahay naming sumali sa eat bulaga. laban o bawi. nakakatuwa naman. nasa tv siya. pangarap ko rin kaseng makita sa tv eh. o kaya marinig sa radyo. o kaya ma-publish sa dyaryo.

ang galing niya. umabot siya sa final three. habang pinapanood ko siya, naririnig ko yung mga kapitbahay naming kapamilya niya na nagsisigawan at naghihiyawan sa tuwa at eksaytment. huwew. nakaktuwa. kahit ako, na-eeksayt. at inaamin kong isa rin ako sa mga nagdadasal na sana siya ang umabot sa jackpot.

pero kung iisipin ko... ni hindi ko nga alam ang tunay na ngalan ng kapitbahay namin na yun. oo, nakikita ko siya halos araw-araw dito sa kalye namin, pero hindi ko naman siya nakakausap. hindi ko rin siya kabatian. pero nung nanood ako ng laban o bawi, nalaman ko yung totoong ngalan niya at doon ko lang naisip na hindi pala kame "close". hehe.

nanalo siya. siya yung umabot sa jackpot round pero hindi isang milyon yung napanalunan niya. tama lang. carry lang.

pag-uwi niya dito samin, narinig ko ang ibang mga kapitbahay na nakikipagkwentuhan sa kanya. ang lakas ng boses nila. parang gusto ko na nga ring makisali sa usapan nila, para naman nagkaroon ako ng chance makipag-usap sa isang "celebrity". kahit ng baranggay lang.

nung gabing iyon, instant tipar sa kanila. kinabukasan, ilang kahon ng beer ang nasa garahe nila. ayos.

sasali rin ako sa laban o bawi para magpaparty rin ako pagkatapos.

i can name all.